Aambeien behoren tot de normale anatomie van het anale kanaal. Aambeien zijn zwellichamen – weefsels met bloedvaten – die kunnen zwellen om de anus lucht- en lekdicht af te sluiten. In feite heeft iedereen dus aambeien. Wanneer deze zwellichamen regelmatig onder hoge druk komen te staan, bijvoorbeeld door hard persen tijdens de stoelgang, loopt de druk in de bloedvaten op en kunnen ze gaan uitzetten. Wanneer het normale aambeiweefsel zodanig gezwollen en geïrriteerd is dat het klachten veroorzaakt, spreken we van een aambei zoals we die in de volksmond kennen. Aambeien zijn dus eigenlijk gezwollen bloedvaten. Worden de aambeien niet behandeld, dan kunnen ze steeds groter worden en uiteindelijk zelfs naar buiten zakken. Aambeien zijn vervelend en bezorgen op z’n minst jeuk en een onprettig gevoel rond de anus. Soms gaan ze gepaard met pijn en bloedingen. Maar liefst één op de twee tot drie mensen heeft wel eens last van aambeien, toch durven maar weinigen hier openhartig over te praten.

Aambeien worden onderverdeeld in inwendige en uitwendige aambeien. Inwendige aambeien liggen boven de sluitspier van de anus en zijn meestal niet zichtbaar. Ze zijn over het algemeen niet pijnlijk, maar kunnen wel bloeden. Soms kan met de ontlasting of door hard persen een deel van de aambei tot buiten de anus rekken (verzakken). Uitwendige aambeien liggen ter hoogte van de sluitspieren. Bij druk door het persen kunnen deze aambeien uit de anus puilen. Dit geeft een ongemakkelijke ‘druk’ rond de anus en vaak ook jeuk of pijn tijdens de stoelgang.

• Pijn en eventueel bloedverlies tijdens de stoelgang.
• Zichtbare streepjes bloed op de ontlasting of toiletpapier.
• Jeuk, irritatie, branderigheid en gevoeligheid rondom de anus.
• Een bultje aan de wand van de anus.
• Een verzakking of uitstulping van één of meerdere aambeien.

Deze symptomen gelden voor zowel inwendige als uitwendige aambeien.